Congregatie Zusters van Julie Postel

De zusters van Julie Postel danken hun naam aan hun stichteres: Julie Postel.

Wie was deze vrouw?
Haar spiritualiteit, zending en stichting van de congregatie
Het begin in Nederland
Onze zending nu

Julie Postel werd geboren op 28 november 1756 te Barfleur (Normandië -Frankrijk). Zij overleed op 16 juli 1846 te Saint-Sauveur-le-Vicomte. In haar vroege jeugd viel Julie op door haar godvruchtigheid, haar buitengewone intelligentie en haar bewogenheid voor arme en zieke mensen. Tijdens de Franse Revolutie (1789-1805) heeft ze zich ingezet voor de arme bevolking, op het gebied van onderwijs, ziekenbezoek, catechese en pastorale zorg. Zij hielp met gevaar voor eigen leven priesters vluchten en onderduiken.

Haar spiritualiteit, zending en stichting van de congregatie
In 1805 vroeg het gemeentebestuur van Cherbourg onderwijzeressen om onderwijs te geven aan de armen. Na de Franse revolutie was de toestand in Cherbourg erbarmelijk. Julie hoorde in de oproep het appèl van het gemeentebestuur, de roepstem van God. Daarom verliet ze haar geboorteplaats Barfleur en vertrok naar Cherbourg. Zonder veel tijd te verliezen opende ze een school en de kinderen stroomden toe. Julie had het verlangen om een congregatie te stichten. Door haar persoon en haar leefwijze kreeg ze veel waardering en al vlug sloten twee vrouwen zich bij haar aan. Ze vertelde aan de bisschop over haar verlangen en plan om een congregatie te stichten. Ze kreeg de toestemming en al gauw sloot zich een vierde vrouw bij de kleine gemeenschap aan. In 1807 op 8 september legden de eerste vier nieuwe religieuzen hun eeuwige geloften af in de kapel van het gasthuis.

Julie Postel heeft geen grote geschriften nagelaten. Willen we vertrouwd raken met wat haar heeft bewogen, dan moeten we vooral kijken naar hoe ze geleefd heeft. Geraakt door God, bewogen om mensen ging Julie haar eigen weg in het spoor van Jezus van Nazareth. Dat diep geraakt zijn door God wordt de bron van haar leven. Vanuit dat diep geraakt zijn door God is zij om mensen bewogen. Bewogenheid om mensen werd de onderstroom van haar leven. Haar voorkeur ging uit naar de eenvoudige mens, de mens die niet meetelde, die geen naam had, die onderdrukt werd. De bewogenheid van Julie bleef niet onopgemerkt. Haar inspiratie werkte aanstekelijk en riep bij jonge vrouwen het verlangen op hetzelfde te doen als zij zich bij haar aansloten. In 1832 kreeg de congregatie een eigen moederhuis in bezit in Saint-Sauveur-le-Vicomte. Dit is tot op heden ons moederhuis in Frankrijk.

Het begin in Nederland
In 1886 schreef pastoor Wellesen (karmeliet) te Boxmeer een brief aan de Algemene Overste in Frankrijk. Hij kende de congregatie vanwege zijn vroeger verblijf in Duitsland. De pastoor vroeg aan de overste om drie zusters. In zijn brief maakte hij melding van een besmettelijke ziekte (tyfus) die zich vooral in de schamele woningen van de armen opsloeg. De drie eerste zusters kwamen naar Nederland en gingen wonen in een huisje op de ‘Biest’ bij de oude markt. Het huis was te klein om zieken op te nemen en in 1892 werd een ander huis betrokken bij het oude kerkhof. Ook dat werd al gauw te klein. De Parochie St. Petrus kocht in 1896 voor de verzorging van de zieken het kasteel op ‘Het Zand’. In 1897 werd het door de zusters gekocht. Dat was het begin van het ‘Heilig Hart’ ziekenhuis.

Tot midden jaren ’50 van de vorige eeuw kozen veel jonge vrouwen voor het kloosterleven. Het ene huis na het andere werd opgericht, soms op verzoek van een pastoor, soms uit eigen initiatief. De werken bestonden vooral uit ziekenzorg, bejaardenzorg en onderwijs. Pas rond 1955 werd door subsidiewetten een einde gemaakt aan de ‘liefdadigheid’. Het gevolg was een grote ommekeer in de religieuze gemeenschappen. De religieuzen moesten diploma’s halen en er kwamen strengere eisen aan personeel en huisvesting. Het congregatiebestuur moest leren wat beleid en management betekende en wat dat vroeg van de leiding.

Het Heilig Hartziekenhuis is in 1968 verhuisd naar de Loerangelsestraat en werd het ‘Maasziekenhuis’. Intussen is het Maasziekenhuis verhuisd naar een nieuw gebouw in Beugen. Vanaf 1968 tot 1986 was Verpleeghuis Madeleine bij ons gehuisvest.

Onze zending nu
Uit de bezinning op onze identiteit en ons charisma ontstond in 1979 in de vorm van een geloofsbelijdenis, onze ‘Koers’. De kracht van de ‘Koers’ ligt in de kritische houding die we willen innemen tegenover de wereld, zoals ze nu is met zoveel onrecht en nood. Onze Koers is een Nederlandse invulling van het erfgoed van onze stichteres. Zo gaan we terug naar onze bronnen, ons begincharisma, onze stichteres Julie Postel. We stellen ons vragen: ‘Wat houdt ons gaande? Wie zijn wij? Wat doen wij? Waaruit leven wij?

Ondanks de vergrijzing blijft er voldoende uitdaging om enthousiast verder te gaan met de beleving van onze Koers en zo mee te werken aan het Rijk Gods. Zo zijn we onder andere in Nijmegen samen met de fraters Maristen begonnen met het ‘Moriaproject’ (1994) voor ex-gedetineerde jongeren, inmiddels zijn alle uitvoerende taken en verantwoordelijkheden uit handen gegeven.

Wat er blijft voor ons, is onze roeping en dat is:
Geraakt door God, bewogen om mensen. Met andere woorden: onze spiritualiteit. Wat bezielt ons? Waar staan we voor? Daar blijven we ons op bezinnen.

Ons leven als religieuzen vandaag. Het is een leven van ouder wordende mensen, in een ouder wordende organisatie. Zolang het in ons vermogen ligt, blijven we maatschappelijk betrokken. Onze spiritualiteit, charisma heeft altijd een religieuze inslag, het gaat over Gods aanwezigheid in ons midden. 

Wij hebben ervoor gekozen dat de congregatie in Nederland zal eindigen op de plaats waar het begonnen is, op het Kasteel in Boxmeer.